Ogłoszenie

KREATOR

Administrator

Dołączył: 2016-06-04

Liczba postów: 19

Wiek postaci: ?

Gildia: Bóg

Kilka lat wstecz...

Początek

     Jest rok 864. Wielkie królestwo ludzi ze stolicą w Thandorze stoi na skraju rozpadu. Wielkie dziesięć miast północnej części imperium zaczyna zyskiwać coraz większą autonomię. Najdalej wysunięta na północ metropolia Zjednoczonego Królestwa - Orphea jest rządzona przez Zakon Bezimiennych Rycerzy Najwyższego. Żądają oni stworzenia państwa-miasta jako oddzielnego ośrodka religijnego i jednocześnie niezależnego od praw ziemskich. Król Therec III nie mając wyboru wobec zagrożenia ze strony dzikich ludów z południa, zgadza się. Powstaje Państwo Zakonne. Wielkim mistrzem (samego Zakonu jest od 860) zostaje Aurelius z Loarderonu. Przyjmuje oficjalne już imię Aurelius du Orphea, na znak jedności z Zakonem. Bezimienni dwa lata później wysuwają kolejne żądania. Korzystając ze śmierci Thereca III oraz ze słabości jego syna Havariona (znanego dzisiaj jako Havarion Mały), odrywają spory skrawek północnego imperium pod pretekstem głodu ziemi dla kościoła Najwyższego. Zakon zabiera 5 ważnych, północnych prowincji.
Młody król widząc, że jego państwo może się rozpaść postanawia odrzucić względy religijne i siłą podporządkować sobie buntowników. Do końca 869 roku pokonuje najeźdźców z południa i rusza na Państwo Zakonne. W obronie Bezimiennych staje jednak Markart i Khurtus. Havarion mając do dyspozycji armię większą o jedynie tysiąc ludzi, nie decyduje się na atak. Ta decyzja monarchy doprowadza do osłabienia jego pozycji w państwie. Aurelius du Orphea proponuje sojusz poszczególnym miastom przeciw królowi, jednak te nie zdecydowały się na walkę z Havarionem.

Czwarta Wielka Wędrówka

     W 874 roku dzikie południe wyruszyło z niemal stutysięczną armią na Królestwo Ludzi. Było to ostatnie zjednoczenie Zakonu, Południowych Prowincji i Miast Królewskich. Wojna z dziki pod dowództwem Rhugera Rudobrodego doprowadziła do ogromnych zniszczeń, szczególnie na Skraju. Upadło wiele miast imperium, zaś ponad tysiąc kobiet zostało na zawsze porwanych na południe.

Klęska nieurodzaju

     

     Momentem kulminacyjnym dla Zjednoczonego Królestwa, był rok 876. Tego roku rozpoczęła się klęska nieurodzaju. Biedniejsze miasta i wsie południa zostawały zmuszane do przekazywania ponad połowy swych plonów dla północnej części imperium. Tzw Skraj (południowa część imperium), nie był w stanie żywić wielkich aglomeracji oraz samego siebie. Król Havarion zostaje zdetronizowany i zaczyna się Wielkie Bezkrólewie, które trwa aż do 888 roku. Największe miasta walczyły gospodarczo i politycznie o obsadzenie własnego monarchy na tronie Zjednoczonego Królestwa. Udawało się to przez te 12 lat niemal każdemu z władców tzw. "Wielkiej 9", jednak ich panowanie trwało średnio dwa miesiące.

Magia

     W 889 zdarzyło się coś, co doprowadziło do ostatecznej klęski Królestwa Ludzi. Doszło do naruszenia granicy między wymiarami. Na świecie pojawiła się magia. Ludzie zaczęli bać się nowej mocy. Doprowadziła ona do mutacji wielu zwierząt, pojawiły się również poprzez szczeliny między przestrzennej niespotykane dotąd kreatury. Znalazła się również garstka ludzi, która była w stanie kontrolować za pomocą magii siły natury, fizyki a nawet życia i śmierci. Państwo Zakonne wysunęło żądanie, by czarowanie zostało zakazane, a osoby posługujące się nową mocą zostały zlikwidowane jako niebezpieczne.

Wielka Wojna

     Pojawienie się magii rozpoczęło nową erę w historii ludzkości. Pierwszego roku ery drugiej, wybuchła wojna domowa między zwolennikami magii, a jej przeciwnikami. Po stronie promagicznej stanął Arthendian, Loarderon, Celebrant oraz Numenor. Przeciw używaniu magii opowiedziało się Państwo Zakonne, Edoras, Thandor, Markart oraz Khurtus. Twierdza "Strażnik" nie opowiedziała się po żadnej ze stron. Została bowiem zaatakowana przez ludzi ze Skraju. Spowodowało to całkowite ubezwłasnowolnienie i anarchię na południu imperium. Od tego czasu Skraj już nigdy nie podporządkował się żadnemu władcy.

     Wielka Wojna, zwana także Wojną Rozdarcia lub Wojną o Magię, trwała 51 lat. Zakończyła się w 52r. II ery. W czasie tego krwawego konfliktu nie został wyłoniony żaden zwycięzca. Przelano wiele krwi osób podejrzanych o czary, a za ich pomocą zabito równie wielu ludzi. Miasta będące na początku w koalicjach i sojuszach szybko zwróciły się przeciw sobie. Każde z nich dostrzegało osobiste korzyści w wojnie, tak więc magia zeszła na drugi plan już około 30 roku II ery. Państwo Zakonne przegrało z kretesem, jednak żadne z państw-miast nie zdołało zająć Orpheii.
Na miejscu największej bitwy, Polu Nieprzeliczonych Łez został spisany pokój. Tzw "Akt autonomiczny" dawał każdemu z Dziewięciu Wielkich Miast kilka prowincji oraz całkowitą niezależność. Tak oto rozpadło się niemal 500-letnie imperium i nastały czasy samodzielności.

Jego treść stanowi o odrębności:

1. Arthendianu
2. Celebrantu
3. Edoras
4. Thandoru
5. Khurtus
6. Markartu
7. Numenoru
8. Loarderonu
9. Twierdzy "Strażnik"
10. Państwa Zakonnego ze stolicą w Orpheii
11. Wszystkich miast i wsi ze Skraju

Ostatni punkt aktu jest również zastrzeżeniem, że przez następne sto lat nie może być jednego władcy, który skupia w swych rękach władzę obejmującą więcej niż dwa miasta.